نصب فنرها بر روی قاب وسیله نقلیه با کمک تکیه گاه های ساخته شده بر روی قطعات خاص - انگشتان انجام می شود.همه چیز در مورد انگشتان فنرها، انواع موجود آنها، طراحی و ویژگی های کار در سیستم تعلیق و همچنین انتخاب صحیح انگشتان و تعویض آنها را می توانید در مقاله ارائه شده بدانید.
فنر انگشتی چیست؟
تعلیق فنری و جای انگشتان در آن
انگشت فنر نامی رایج برای قطعاتی است که به شکل میله با روش‌های مختلف نصب (رزوه‌ای، گوه‌ای، پین)، بیرون زده به صورت محور یا بست در فنر تعلیق وسایل نقلیه.
تعلیق فنری، که در قرن هجدهم اختراع شد، هنوز هم مرتبط است و به طور گسترده در حمل و نقل جاده ای استفاده می شود.فنرها به عنوان عناصر الاستیک عمل می کنند که به دلیل خاصیت فنری بودن، تکان ها و لرزش ها را در هنگام حرکت خودرو در ناهمواری جاده برطرف می کنند.رایج ترین فنرهای نیمه بیضوی با دو نقطه تکیه گاه روی قاب - مفصلی و کشویی است.نقطه مفصلی قابلیت چرخش فنر را نسبت به قاب فراهم می کند و نقطه لغزش تغییرات طول فنر را در هنگام تغییر شکل هایی که در لحظات غلبه بر ناهمواری سطح جاده رخ می دهد، ایجاد می کند.محور تکیه گاه مفصلی که در جلوی فنر قرار دارد، یک عنصر خاص است - انگشت گوش فنر (یا انگشت انتهای جلویی فنر).تکیه گاه های فنر کشویی عقب اغلب بر روی پیچ و مهره ها و سایر قسمت ها ساخته می شوند، اما گاهی اوقات از انگشت هایی با طرح های مختلف در آنها استفاده می شود.
فینگرها قطعات مهم تعلیق هستند که دائماً تحت بارهای زیاد کار می کنند (حتی زمانی که خودرو حرکت نمی کند) بنابراین در معرض سایش شدید قرار دارند و به طور دوره ای نیاز به تعویض دارند.اما قبل از خرید انگشتان جدید باید به طراحی و ویژگی های این قطعات پی ببرید.
انواع، طراحی و ویژگی های فنر انگشتی
نصب انگشت فنر روی مهره
انگشتان فنرها بر اساس عملکردهای انجام شده در سیستم تعلیق (و بر این اساس، بر اساس محل نصب) و روش نصب طبقه بندی می شوند.
با توجه به هدف (عملکرد)، انگشتان به سه گروه اصلی تقسیم می شوند:
● انگشتان گوش (انتهای جلویی) فنر;
● انگشتان پشتی فنر.
● انگشتان نصب مختلف.
تقریباً در تمام سیستم تعلیق فنر برگ یک انگشت گوش وجود دارد که عنصر اصلی تکیه گاه لولای جلو فنرهای جلو و عقب است.این انگشت چندین عملکرد را انجام می دهد:
● به عنوان محور (پینپین) تکیه گاه مفصلی عمل می کند.
● اتصال مکانیکی گوش فنری با براکت واقع در قاب را فراهم می کند.
● انتقال نیرو و گشتاور از چرخ به چهارچوب خودرو را فراهم می کند.
پین های تکیه گاه عقب را نمی توان در همه تعلیق های فنری یافت، اغلب این قسمت با پیچ و مهره یا براکت بدون هیچ گونه بست رزوه ای جایگزین می شود.این انگشتان را می توان به دو نوع اصلی تقسیم کرد:
● تک انگشتان ثابت در براکت های عقب فنر (به طور دقیق تر، در درج های براکت).
● دو انگشت جمع شده در گوشواره.
بیشترین استفاده از انگشتان تک در براکت عقب قرار دارد، فنر روی این انگشت قرار می گیرد (مستقیما یا از طریق یک واشر سفت و سخت خاص).انگشتان دوگانه بسیار کمتر و معمولاً در اتومبیل های با جرم کوچک (به عنوان مثال در برخی از مدل های UAZ) استفاده می شود.انگشتان به کمک دو صفحه (گونه ها) به صورت جفت جمع می شوند و گوشواره ای برای آویزان کردن فنر تشکیل می دهند: انگشت بالایی گوشواره در یک براکت روی قاب نصب شده است، انگشت پایینی - در گوش در پشت گوشواره نصب می شود. بهار.این پایه به انتهای عقب فنر اجازه می دهد تا در سطوح افقی و عمودی هنگامی که چرخ در مسیرهای ناهموار حرکت می کند، جابجا شود.
انواع مختلفی از پین های نصب برای اتصال بسته ای از صفحات فنری به گوش (یا صفحه برگ، که در انتهای آن یک حلقه تشکیل می شود) استفاده می شود.برای اتصال می توان از هر دو انگشت و پیچ در ترکیب با انواع بوش های پلاستیکی و لاستیکی استفاده کرد.
با توجه به نحوه نصب، انگشتان فنرها به سه نوع تقسیم می شوند:
1. با تثبیت با پیچ و مهره های عرضی با قطر کوچک (جمع کردن).
2. با تثبیت مهره;
3. با فیکس کردن پین.
فنر گوش انگشتی با فیکس شدن با دو پیچ
فنر گوش انگشتی با فیکس شدن با مهره
انگشت تکیه گاه عقب فنر روی پین
در حالت اول از یک انگشت استوانه ای شکل استفاده می شود که در سطح جانبی آن دو بریدگی نیم دایره عرضی ایجاد می شود.براکت دارای دو پیچ عرضی است که وارد بریدگی انگشت می شود و از گیر کردن آن اطمینان می یابد.با این نصب، انگشت به طور ایمن در براکت نگه داشته می شود، حول محور نمی چرخد و از افتادن تحت تأثیر بارهای ضربه ای و ارتعاشات محافظت می شود.از این نوع انگشتان در کامیون ها از جمله کامیون های کاماز داخلی استفاده زیادی می شود.
در حالت دوم یک نخ در انتهای انگشت بریده می شود که روی آن یک یا دو مهره با واشر رانش پیچ می شود.هم مهره های معمولی و هم مهره های تاج را می توان به طور کامل با یک سنجاق که در سوراخ عرضی انگشت نصب می شود استفاده کرد و مهره را به طور قابل اعتماد مقابله می کند.
در حالت سوم، از انگشتان استفاده می شود که فقط با یک سنجاق ثابت می شوند، که به عنوان یک توقف عمل می کند که از افتادن قطعه از براکت جلوگیری می کند.علاوه بر این، یک واشر تراست با پین استفاده می شود.
انگشتان نوع اول و دوم در تکیه گاه های جلویی فنرها، انگشتان نوع سوم - در تکیه گاه های عقب فنرها استفاده می شود.
در یک گروه جداگانه می توانید انگشت های استفاده شده در گوشواره فنرها را بیرون بیاورید.در یک گونه، انگشتان فشار داده می شوند، که برای آن یک کشش با یک بریدگی طولی در زیر سر آنها انجام می شود - انگشت در سوراخ گونه با این اکستنشن نصب می شود و به شدت در آن ثابت می شود.اتصال با گونه دوم توسط آجیل معمولی یا مهره های تاج با پین انجام می شود.در نتیجه یک اتصال تقسیم ایجاد می شود که به لطف آن می توان گوشواره را به راحتی سوار و جدا کرد و در صورت لزوم برای جایگزینی یک انگشت آن را جدا کرد.
نصب انگشتان تکیه گاه های جلو در براکت ها از طریق یک آستین جامد یا کامپوزیت انجام می شود.در کامیون ها بیشتر از بوش های فولادی جامد استفاده می شود که در آن انگشتان از طریق دو مهر و موم لاستیکی حلقه ای (کاف) نصب می شوند.در اتومبیل های سبک تر، بوش های کامپوزیت متشکل از دو بوش لاستیکی با شانه های متصل به بوش های فولادی خارجی و داخلی به طور گسترده استفاده می شود - این طرح یک لولای لاستیکی-فلزی (بلوک بی صدا) است که سطح کلی ارتعاشات و صدای تعلیق را کاهش می دهد.
برای عملکرد طبیعی انگشت تکیه گاه جلویی (گوش فنری)، روغن کاری آن ضروری است - برای این منظور، یک کانال L شکل در انگشتان (دریل کردن در انتها و در قسمت کناری) و یک استاندارد انجام می شود. پرس روغنی در انتها روی نخ نصب می شود.از طریق روغن گیر، گریس به کانال انگشت پمپ می شود که وارد بوشینگ می شود و در اثر فشار و گرما، در تمام فاصله بین بوش و انگشت پخش می شود.برای توزیع یکنواخت روان کننده (و همچنین برای نصب صحیح قطعه در براکت) می توان بریدگی های طولی و عرضی با اشکال مختلف را در انگشت انجام داد.
نحوه برداشتن و تعویض فنرهای انگشتی
در حین کارکرد وسیله نقلیه، تمام انگشتان فنرها تحت بارهای مکانیکی قابل توجهی قرار می گیرند و همچنین اثرات عوامل محیطی منفی که منجر به سایش شدید، تغییر شکل و خوردگی آنها می شود.بررسی وضعیت انگشتان و بوش های آنها باید در هر TO-1 باشد، در حین بازرسی لازم است ساییدگی انگشتان و بوش ها به صورت چشمی و ابزاری ارزیابی شود و در صورت بزرگتر از حد مجاز، این قسمت ها تعویض شود.
فقط آن دسته از انگشتان و قطعات مرتبط که توسط سازنده خودرو توصیه شده اند باید برای تعویض گرفته شوند.استفاده از انواع دیگر قطعات می تواند منجر به سایش و شکستگی زودرس سیستم تعلیق شود، نتیجه منفی نیز می تواند تولید مستقل انگشتان را داشته باشد (مخصوصاً اگر درجه فولاد به اشتباه انتخاب شده باشد).شما باید انگشت فنر را مطابق دستورالعمل تعمیر و نگهداری خودرو تعویض کنید.معمولا این عملیات به صورت زیر انجام می شود:
1. قسمتی از ماشین را از کنار فنر آویزان کنید، فنر را تخلیه کنید;
2. کمک فنر را جدا کنید.
3. انگشت را رها کنید - مهره را باز کنید، پیچ ها را باز کنید، پین را بردارید یا سایر عملیات را مطابق با نوع اتصال انگشت انجام دهید.
4. انگشت را بردارید - آن را بیرون بیاورید یا با دستگاه مخصوص از آستین بیرون بکشید.
5. بوش را بررسی کنید و در صورت لزوم آن را بردارید.
6. نصب قطعات جدید، با انجام روغن کاری قبلی.
7. ساخت معکوس.
لازم به ذکر است که در برخی موارد، می توانید انگشت را تنها با کمک کشنده های مخصوص بردارید - این دستگاه باید از قبل مراقبت شود.کشنده را می توان به طور مستقل خریداری یا ساخت، اگرچه محصولات کارخانه بسیار کارآمدتر عمل می کنند.
پس از تعویض انگشت، لازم است از طریق روغن پرس، آن را با گریس پر کنید تا در آینده با نگهداری مناسب این عمل انجام شود.
اگر انگشت فنر به درستی انتخاب و جایگزین شود، سیستم تعلیق خودرو با اطمینان در همه شرایط کار می کند و حرکت راحت و ایمن را فراهم می کند.
زمان ارسال: مه-06-2023